Outreach
Blijf op de hoogte en volg Loeke
05 November 2014 | Nepal, Bharatpur
Hoi allemaal!!
Ik zal weer verder gaan waar ik vorige week geëindigd was, en dat was bij de donderdag.
Donderdag had ik mijn laatste dag op de orthopedie afdeling. Het was heel rustig dus Andreas en in zijn vroeg weg gegaan.
Samen met 2 andere vrijwilligers , Gabriël en Marvin gingen we lunchen in Narayangadh, een dorpje verderop. Uiteten gaan is hier zo goedkoop!!
Vrijdag vertrokken we om 7u vanaf het ziekenhuis naar het outreach project. Althans het was de bedoeling dat we om 7:00 zouden vertrekken maar zoals het hier gaat vertrokken we natuurlijk pas om 8:00u. Het was een bus die duidelijk gemaakt was voor nepalezen en niet voor reuzen zoals ik. Er was 0.0 beenruimte dus ik moest schuin zitten anders paste het niet.
Het was een 5 uur durende busrit. De eerste 3,5 uur waren al heftig, over slechte wegen met gaten en een hoop getoeter. Maar daarna begon het pas echt; 1,5 uur rijden over een bergweg wat meer leek op een mountainbike pad maar dan breed. We werden echt van de ene kant naar de andere kant gegooid. Na 1,5 kwamen we Eindelijk aan in het dorpje. Daar werden we ontvangen door klappende schoolkinderen en vrouwen die ons bloemkettingen omhingen.
Deze middag keek ik mee bij de orthopedie; veel vrouwen met arm, rug en schouder klachten. Het was allemaal aardig chaotisch, 400 mensen die geholpen moesten worden, soms niet wisten waar ze heen moesten en probeerden voor te dringen. He verschil tussen mannen en vrouwen is hier duidelijk te merken. Wanneer er een man binnenkwam ging hij vaak gewoon voor aan in de rij staan en niemand die protesteerde.
Het was een heel mooi gelegen dorpje tussen de bergen, 's middags na het werk zijn we nog een stukje de bergen in gelopen.
Na het eten gingen we op weg naar onze slaapplek. We mochten met z'n 6en in één huis slapen. We moesten eerst een aarde donker paadje af en vervolgens kwamen we aan bij z'n huis, daar kregen we warme Buffalo melk, vervolgens gingen we naar een ander huis. ( ik weet nog steeds niet wat nou zijn huis was of dat ie soort van 2 huizen had , geen idee). Daar zouden we een klein rijstenpuddinkje krijgen. Maar hij kwam aan met borden vol rijstepap. (Derde bord rijst die dag, maarja ook onbeleefd om het niet op te eten dachten wij.) vervolgens gingen we weer naar het eerste huis, daar gingen we slapen. Het was aardig krap voor 6 personen, het stonk er en het zou me niet hebben verbaast als er ratten zaten daarnaast sliepen we praktisch gezien op de grond, maar het was wel grappig en een belevenis. De mensen zijn hier zo gastvrij!
Dag 2 van de healtcamp mocht ik gelukkig meer doen. Ik heb mensen gewogen en hun hartslag gemeten. Ik heb dat ongeveer voor 4uur gedaan denk ik, geen idee waar al die mensen vandaan kwamen! Er waren weer ongeveer 400 mensen. Dus was aardig doorwerken. Rond 13u waren we ongeveer klaar maar toen hebben we eerste 2u nog een beetje gechilld. Snap nog steeds niet waarom we niet meteen de bus in zijn gegaan. Na 2u kwam er opeens nog een speech van een uur . Al met al vertrokken we om 16:30 aan de 6u durende terugweg waarin we ook nog een lekke band hadden haha. Maar het was het allemaal waard, was echt een super ervaring!!
Zondag wilden we met z'n 4en naar de tempel in onze stad gaan. We liepen een tijdje en zagen toen bovenop een berg een tempel staan. Ik geloofde niet dat dat de tempel was waar we heen gingen maar dat bleek m dus wel te zijn. Ze zeggen dat het 1000 steps zijn maar volgens mij waren het er veel meer! Maar we zijn er gekomen:) Daar kregen we van een monnik in de tempel een Tika en een sjaaltje om en hij zei een gebed , dat was best bijzonder!
Deze week kijk ik mee op de OT. Ik heb al een aantal vette operaties gezien; keizersnee, verwijdering van de galblaas, het aan elkaar zetten van een sleutelbeen dmv een ijzeren plaatje, dus heel interessant! Niemand kijkt daar alleen naar je om, alleen andere studenten leggen me dingen uit. Toch is het heel gaaf om alles te zien en gebeuren er toch weer dingen die in nl nooit gebeuren. Mensen lopen constant in en uit de operatie kamer, je mag overal meekijken en dokters nemen hun telefoon op in de Operatie kamer.
Nu lig ik lekker aan het zwembad in het aller lelijkste badpak ooit.
Genieten dus:)
Namaste!!
Ik zal weer verder gaan waar ik vorige week geëindigd was, en dat was bij de donderdag.
Donderdag had ik mijn laatste dag op de orthopedie afdeling. Het was heel rustig dus Andreas en in zijn vroeg weg gegaan.
Samen met 2 andere vrijwilligers , Gabriël en Marvin gingen we lunchen in Narayangadh, een dorpje verderop. Uiteten gaan is hier zo goedkoop!!
Vrijdag vertrokken we om 7u vanaf het ziekenhuis naar het outreach project. Althans het was de bedoeling dat we om 7:00 zouden vertrekken maar zoals het hier gaat vertrokken we natuurlijk pas om 8:00u. Het was een bus die duidelijk gemaakt was voor nepalezen en niet voor reuzen zoals ik. Er was 0.0 beenruimte dus ik moest schuin zitten anders paste het niet.
Het was een 5 uur durende busrit. De eerste 3,5 uur waren al heftig, over slechte wegen met gaten en een hoop getoeter. Maar daarna begon het pas echt; 1,5 uur rijden over een bergweg wat meer leek op een mountainbike pad maar dan breed. We werden echt van de ene kant naar de andere kant gegooid. Na 1,5 kwamen we Eindelijk aan in het dorpje. Daar werden we ontvangen door klappende schoolkinderen en vrouwen die ons bloemkettingen omhingen.
Deze middag keek ik mee bij de orthopedie; veel vrouwen met arm, rug en schouder klachten. Het was allemaal aardig chaotisch, 400 mensen die geholpen moesten worden, soms niet wisten waar ze heen moesten en probeerden voor te dringen. He verschil tussen mannen en vrouwen is hier duidelijk te merken. Wanneer er een man binnenkwam ging hij vaak gewoon voor aan in de rij staan en niemand die protesteerde.
Het was een heel mooi gelegen dorpje tussen de bergen, 's middags na het werk zijn we nog een stukje de bergen in gelopen.
Na het eten gingen we op weg naar onze slaapplek. We mochten met z'n 6en in één huis slapen. We moesten eerst een aarde donker paadje af en vervolgens kwamen we aan bij z'n huis, daar kregen we warme Buffalo melk, vervolgens gingen we naar een ander huis. ( ik weet nog steeds niet wat nou zijn huis was of dat ie soort van 2 huizen had , geen idee). Daar zouden we een klein rijstenpuddinkje krijgen. Maar hij kwam aan met borden vol rijstepap. (Derde bord rijst die dag, maarja ook onbeleefd om het niet op te eten dachten wij.) vervolgens gingen we weer naar het eerste huis, daar gingen we slapen. Het was aardig krap voor 6 personen, het stonk er en het zou me niet hebben verbaast als er ratten zaten daarnaast sliepen we praktisch gezien op de grond, maar het was wel grappig en een belevenis. De mensen zijn hier zo gastvrij!
Dag 2 van de healtcamp mocht ik gelukkig meer doen. Ik heb mensen gewogen en hun hartslag gemeten. Ik heb dat ongeveer voor 4uur gedaan denk ik, geen idee waar al die mensen vandaan kwamen! Er waren weer ongeveer 400 mensen. Dus was aardig doorwerken. Rond 13u waren we ongeveer klaar maar toen hebben we eerste 2u nog een beetje gechilld. Snap nog steeds niet waarom we niet meteen de bus in zijn gegaan. Na 2u kwam er opeens nog een speech van een uur . Al met al vertrokken we om 16:30 aan de 6u durende terugweg waarin we ook nog een lekke band hadden haha. Maar het was het allemaal waard, was echt een super ervaring!!
Zondag wilden we met z'n 4en naar de tempel in onze stad gaan. We liepen een tijdje en zagen toen bovenop een berg een tempel staan. Ik geloofde niet dat dat de tempel was waar we heen gingen maar dat bleek m dus wel te zijn. Ze zeggen dat het 1000 steps zijn maar volgens mij waren het er veel meer! Maar we zijn er gekomen:) Daar kregen we van een monnik in de tempel een Tika en een sjaaltje om en hij zei een gebed , dat was best bijzonder!
Deze week kijk ik mee op de OT. Ik heb al een aantal vette operaties gezien; keizersnee, verwijdering van de galblaas, het aan elkaar zetten van een sleutelbeen dmv een ijzeren plaatje, dus heel interessant! Niemand kijkt daar alleen naar je om, alleen andere studenten leggen me dingen uit. Toch is het heel gaaf om alles te zien en gebeuren er toch weer dingen die in nl nooit gebeuren. Mensen lopen constant in en uit de operatie kamer, je mag overal meekijken en dokters nemen hun telefoon op in de Operatie kamer.
Nu lig ik lekker aan het zwembad in het aller lelijkste badpak ooit.
Genieten dus:)
Namaste!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
