Kathmandu vs Banepa

Namaste !

Vorig weekend (13/14 dec) ging ik op zaterdag ochtend met Lizzie en Juliette naar Kathmandu. Eerst gingen we lekker douchen, daarna aten we lunch met Belle, Katrin( 2 andere huisgenootjes) en Jack (een vriend van Juliette uit Australië). Na de lunch vertrokken we naar de Boudhanath Stupa. Deze leek qua idee een beetje op de monkey temple waar ik de week ervoor geweest was. Daarna liepen we naar Pashupatinath. Dat is de openbare crematie plaats in Kathmandu. Voordat we bij de ingang kwamen liepen we door totaal met afval bezaaid park. Zo zonde dat ze hier alles gewoon op de grond gooien. Er zijn ook nergens prullenbakken te bekennen. Het afval bij onze hostfamilie gooien ze ook gewoon in de rivier, echt bizar. Na even getwijfeld te hebben of we de toegangsprijs wilde betalen (1000 roepie/ 8€) gingen we toch naar binnen. Het was het zeker waard. Vanaf de andere kant van de rivier kon je gewoon aanschouwen hoe er lijken verbrand werden. Na een kleine ceremonie werd het lijk op een stapel hout en stro gelegd. En na een paar woorden van een soort priester werd het vuur aangestoken. Het was indrukwekkend maar ook wel een beetje gruwelijk om te zien. In de tijd dat wij er waren zagen we 3 lijken die verbrand werden. Nadat de lijken helemaal verbrand zijn gooien ze al het as in de rivier. ( die er niet heel fris uit zag, laten we maar zeggen). Ook de doeken en bloemen flikkeren ze gewoon de rivier in. Het bizarre is dat ze zich ook in die rivier wassen en ze dit heilig water noemen. Het is erg interessant om dingen te leren over het geloof hier een bepaalde rituelen die ze hebben. Het is zo anders dan bij ons!
'S avonds gingen we uit eten met een hele groep Australiërs. Een daarvan kende Juliette van de universiteit, zij was ook weer met een groep en zo waren we uiteindelijk met z'n 20en. Dat was heel gezellig. Na het eten zijn we nog even naar een soort club geweest met live rockmuziek. Dat was heel leuk en grappig. Er waren vooral crazy Nepalese jongens die aan het headbangen waren en een aantal andere toeristen. Nepalese meisjes waren nergens te bekennen. In het algemeen zijn het de vrouwen die thuis moeten blijven en het zware werk doen, de mannen mogen gewoon een beetje chillen, uitgaan en niks doen. Ook in de restaurantjes zie je amper vrouwen.

Zondag hadden we een rustige dag want het regende... Voor het eerst tijdens mijn reis. Dat was dus een beetje jammer. We hebben uitgebreid ontbeten en hadden vervolgens met z'n 6en een yoga les. Dat was ontspannend en hilarisch tegelijk. Het werd wel duidelijk dat wij westerlingen een stuk minder soepel zijn dan de Nepalezen. De yoga leraar was een wat oudere man met lang, oranje haar .
De week in het ziekenhuis was weer heel leuk. We hebben een aantal vaste patiënten die we 1 a 2 keer per dag zien. Dat is heel leuk want daardoor bouw je een steeds betere band met ze op en gaan de kids je meer vertrouwen. Soms is de taalbarrière wel erg lastig. De meeste kinderen spreken helemaal geen Engels en ook bij de ouders houdt het vaak op bij Yes en No. Hierdoor is het ook lastig om te zorgen dat de kinderen naar fysio komen want de meeste ouders zien het nut er niet zo van in en sturen hun kinderen niet uit zichzelf naar ons toe. Dit is af en toe heel frustrerend want ze denken dat alles met de operatie is opgelost. Het gebeurd dus ook vaak dat als de kinderen ontslagen worden uit het ziekenhuis ze na 3 maanden weer ongeveer terug bij af zijn..
Zondag tot en met donderdag hadden we geen schoon water in ons huis. Dit kwam omdat ze een verdieping op ons huis aan het bouwen zijn. Hierdoor kwam er modder in de watertank oid. Het water dat uit de kraan kwam was bruin. We konden dus niet douchen, de was doen, of handen wassen. En ik had letterlijk geen schone kleren meer.. Uiteindelijk hadden we woensdag Projects Abroad gebeld en kregen we een gratis nachtje hotel om te douchen en te wassen. Dat was wel heel lekker!
Donderdag werden opeens 3 van onze patiënten ontslagen uit het ziekenhuis, waaronder Sun: een jongetje van 9 die 6 maanden geleden uit een boom is gevallen, 2 maanden thuis op bed heeft gelegen zonder naar het ziekenhuis te zijn gebracht en nu geen gevoel heeft in een been, z'n knieën niet meer kan strekken omdat hij 5 maanden lang alleen maar heeft gelegen en nog allemaal andere complicaties. Sinds een week heeft hij een rolstoel en is hij van een verlegen jochie veranderd in een blij brutaal jongetje, dat is zo leuk om te zien. Hij was stiekem ons favoriete patiëntje. Hij was zo vrolijk en heeft een geweldige lach! Waarschijnlijk komt hij over 2 weken weer terug naar HRDC want hij kan niet naar huis.
Dit soort verhalen zijn wel confronterend en heftig om te horen. Veel patiënten zijn ook niet eens heel blij als ze naar huis mogen omdat ze het in het ziekenhuis waarschijnlijk beter hebben dan thuis.
Donderdag avond rond 20:30 hadden we een kleine aardbeving, ik merkte alleen dat mijn bed opeens heen en weer geschud werd. Er was verder geen schade ofzo dus het was best cool om mee te maken, haha.
Afgelopen weekend hadden we een meiden huis, dus hebben we vrijdagavond lekker een kerstfilm gekeken met chocola:). Zaterdag ochtend zijn we de heuvel waar ons huis op staat opgelopen en vanaf daar hadden we een prachtig uitzicht over de heuvels en de besneeuwde bergen. Het is hier zo lekker rustig, er staan een aantal huisjes met een paar koeien en geiten en dat is het. Dit is een groot contrast met Kathmandu; daar is het echt een grote chaos en enorm veel smog. Ik ben blij dat ik op ongeveer een uur rijden van Kathmandu woon want 6 weken in Kathmandu zou erg overweldigend zijn.
Zondag ochtend ben ik naar Bhaktapur geweest, een mooi oud stadje met heel veel tempels en een paar mooie pleinen. Ik besloot, nadat een paar gidsen me al aangesproken hadden, toch een gids te nemen zodat ik nog wat zou leren en gezelschap had haha. In het stadje staan de hindoe en boeddhistische tempels gewoon naast elkaar. In Nepal zijn er ook veel mensen die de twee een beetje mixen en beide festivals vieren.
'S avonds hadden we een kerstviering met ongeveer 20 vrijwilligers van Projects Abroad. Dat was heel gezellig! We deden een quiz, hadden een diner en daarna gingen we met een aantal nog ergens crêpes eten! We sliepen in een hotel Kathmandu waar ze voor het eerst een echt warme,
warme douche hadden! Heerlijk!

Het gaat dus nog steeds heel goed hier. Het contact maken met nieuwe mensen gaat zo gemakkelijk en het is erg leuk om mensen uit zoveel verschillende landen te ontmoeten. Ik mis Nederland nu onderhand wel een beetje maar heb zeker nog geen genoeg van Nepal!

Merry Christmas!