Laatste weekje chitwan

Namaste!

Ik was gebleven bij vrijdag 28/11, de dag van de bruiloft. Liesa en ik waren van plan gewoon een maxirok o.i.d te dragen tijdens de bruiloft maar Binod vond dat we een sari aan moesten. Hij had onze hostmoeders opgebeld en gevraagd of zij een sari voor ons te leeb hadden. Dus vrijdag ochtend kwam Ambika(hostmoeder) inderdaad mijn kamer in om te vragen of ik haar sari wilde dragen. Daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen! Ambika legde ons uit hoe we de sari moesten dragen. Dat is een stuk moeilijker dan je denkt! Ook was het nog even passen en meten met het buiktruitje dat je eronder draagt. Mijn hostmoeder komt namelijk tot mijn schouder (zie foto). Maar uiteindelijk lukte het. De zusters uit het ziekenhuis kwamen ons ophalen met de scooter:). We reden naar het huis waar de bruiloft plaats vond. Het was een vrij groot huis met een grote gekleurde tent ervoor. Nadat we het bruidspaar begroet hadden gingen we natuurlijk eerst eten, het blijft Nepal! Daarna zijn we wel 100 keer op de foto gezet voordat we de dansvloer opgingen. De rest van de tijd hebben we vooral gedanst. Het was echt een geweldige ervaring! Alle vrouwen zagen er prachtig uit. Ze droegen allemaal gekleurde sari's. Het aparte was dat het bruidspaar het grootste gedeelte in het huis zat terwijl de rest feest vierde. Toen ik thuis kwam vonden mijn hostouders het helemaal leuk dat ik de sari droeg en wilde met me op de foto.
Zaterdag ging ik met 3 anderen naar Devghat. Een religieus dorpje ongeveer 8km verderop. Het was nog een hele zoektocht om de juiste bus te vinden. Maar we kwamen er wel! Het was een leuk dorpje met een soort park, kleine tempeltjes en apen. We hebben lekker in het zonnetje aan de rivier gezeten en rondgelopen. We waren de enige toeristen daar dus we werden weer een aantal keer op de foto gezet. Savonds hadden we een movienight in mijn huis, dat was ook erg gezellig.
Zondag ochtend vertrokken we om 8u met z'n 14e om te gaan raften. Dat was echt zo leuk maar ook echt heel koud. We werden zeiknat, dus op een gegeven moment zijn we ook gaan zwemmen. Dat was een leuk idee alleen daarna was het nog alleen maar kouder toen we weer in de boot zaten. Maar het was het zeker waard. Ook het uitzicht was weer prachtig!
Maandag tm woensdag waren mijn laatste dagen in CMC. Ik ben telkens een beetje geswitcht van afdeling naar afdeling. Dat was op zich wel leuk maar ik had het nu echt wel een beetje gezien. Dinsdag en woensdag zijn we lekker gaan lunchen buiten het ziekenhuis, even geen Nepalees eten, haha. Woensdag kreeg ik op de valreep nog een roommate, zij was echt heel aardig. Helaas was het maar voor 1 nacht want donderdag ochtend vertrok ik uit Chitwan. Ik kreeg een Tika en een bosje bloemen om me een goede reis te wensen. Mijn hostmoeder leek het echt jammer te vinden dat ik weg ging en bleef vragen of ik wel een keertje terug kwam. Ik hoop het dat dat kan want ze waren zo lief! Charly, Liesa, Lucie en Inge kwamen ook naar mijn huis om me uit te zwaaien. Dat was echt heel lief! Aan de ene kant vind ik het wel heel jammer dat ik weg ben uit Chitwan, vanwege de mensen. Die ga ik wel heel erg missen want we hadden net een hele goede band opgebouwd. Aan de andere kant heb ik wel zin in iets nieuws! Ik kijk uit naar het werk in het andere ziekenhuis.
Vandaag(vrijdag) ging ik, na een nachtje in Kathmandu geslapen te hebben, naar Banepa. Een stadje ongeveer 1uur van Kathmandu. Dit is waar mijn 2e gastgezin is. Vanaf daar schrijf ik nu ook mijn blog. Mijn huis staat net buiten het drukke gedeelte op de berg. Het is hier dus heel rustig. Het ziekenhuis heb ik ook al eventjes gezien. Dat staat op het topje van de berg en is een stuk kleiner dan CMC. Mijn hostvader, Damu, is een fysiotherapeut in het ziekenhuis en met hem zal ik meelopen dus dat is wel heel fijn. Hij is super aardig en behulpzaam. Hij noemt me de hele tijd: Didi Loekie. Wat zus(ter) Loekie betekent. Loekie omdat hij mijn naam niet anders kan uitspreken haha. Ik zit in het huis met veel andere vrijwilligers, 6 ongeveer geloof ik. Ik heb ze nog niet allemaal ontmoet. 3 ervan zijn Nederlandse jongens dus dat is wel makkelijk! In dit gastgezin heb ik alleen geen warme douche meer dus dat is wel een beetje jammer haha.