Living the good Life

Namaste vrienden,

Afgelopen week heb ik veel verschillende dingen gedaan en ben ik vrij weinig in het ziekenhuis geweest. Maandag de 17e hadden we Anatomie les. In de week dat ik naar Pokhara ging zijn er veel nieuwe vrijwilligers gearriveerd, dus we gingen met een hele nieuwe groep naar de universiteit. We hadden les van een dokter, die echte organen gebruikte om ons dingen uit te leggen. Hij had wel handschoenen aan, dat was al een goed begin, maar raakte daar vervolgens van alles mee aan: het bureau, de stift om op het bord te schrijven , het bord, de deurklink, zo ongeveer alles haha. Het was wel een interessante les en hij sprak goed Engels. Dinsdag was ik op de spoedeisende hulp, dit was jammergenoeg vrij saai. 'S middags ging ik mee naar Liesa en Charly's hostfamilie. Het is leuk om te zien hoe de andere huizen er uit zien. Het is wel duidelijk dat ik in een van de rijkste families leef met het grootste huis. Woensdag en donderdag ging ik samen met 3 andere vrijwilligers en een paramedici naar een huizenbouw project. Dat bestond uit ongeveer 400 vrijwilligers. Wij waren daar de EHBO post. We konden eindelijk echt wat doen! Wondjes schoonmaken, bloeddruk meten en splinters eruit halen. Het waren kleine dingen maar toch leuk om te doen. De vrijwilligers kwamen vooral uit Amerika en en nieuw Zeeland. Dat was wel te merken, vooral de Amerikanen overdreven heel erg. Als ze zich niet helemaal goed voelden vanwege de warmte wilden ze een airconditioning ( geloof dat ze niet helemaal door hadden dan we in Nepal zitten) of terug naar het hotel. Dat was eigenlijk wel grappig om te zien want er was eigenlijk niks met ze aan de hand.
Vrijdag ging ik weer terug naar het ziekenhuis. (Dat trouwens CMC heet) Er gebeurde niet zoveel, wel kwam er een tuberculose patiënt binnen die heel onregelmatig ademde. Hij kon niet naar de röntgenkamer dus brachten ze het röntgen apparaat naar de ER. Niemand had beschermende kleren aan of vertelt de andere patiënten of familieleden iets, bijvoorbeeld dat het gevaarlijk is om te dicht bij te staan. Dan merk je wel weer dat dit Nepal is.
Smiddags hadden we English Club. Dat betekende dat we naar een meisjeshuis gingen met ongeveer 15 meiden van 4 tot 12 jaar. Daar hebben we liedjes met ze gezongen, gevoetbald en ze geholpen met het lezen van Engelse boekjes. Dat was echt super leuk! Die meisjes zijn zo lief en blij dat wij er zijn. Ik denk dat de kinderen hier een stuk gedisciplineerder zijn dan de meeste Nederlandse kinderen.
Dit weekend bleef ik in mijn hostfamilie. Even een goedkoop weekendje dus, haha. We hebben lekker geluncht, gepoold en zijn naar een Bollywood film geweest. Het was een rustig maar toch lekker weekend. Hier hebben de mensen alleen zaterdag als weekend dag. Ook de scholen beginnen weer op zondag. De week begint dus op zondag. (De week van de vrijwilligers begint wel gewoon op maandag haha)
Maandag en dinsdag ging ik weer naar ER, er was weer niet zo veel te zien maar de dokters waren wel in een goede bui dus legden ons dingen uit. Ook waren ze geïnteresseerd in de verschillen in de cultuur en hoe de dingen in ons land geregeld zijn etc. Daarnaast legde Lucie (4e jaars student) ons dingen uit. Bijvoorbeeld hoe je een röntgenfoto analyseert of een ECG. Het waren zeker leerzame dagen:)

Sinds dinsdag heb ik 2 huisgenoten : Christian (Denemarken ) en Aakash (US), dat is wel gezellig. Aan de andere kant merk ik wel dat je hierdoor minder contact met de hostfamilie hebt.
Woensdag gingen Liesa en ik naar Psychiatrie. Er zijn daar maar 6 patiënten dus er was niet heel veel te beleven. Behalve de ochtendgymnastiek/dans. Dat was wel grappig. Ze zongen liedjes en elke patiënt moest om de beurt dansen. Liesa en ik moesten helaas ook mee doen haha. Er waren hele leuke zuster studenten die alles voor ons vertaalden en ons dingen vertelden over de patiënten. Ook waren ze heel geïnteresseerd in ons en ons leven. Op een gegeven moment nodigde een van hen ons uit voor de bruiloft van haar broer!! Dus morgen(vrijdag) gaan we met de zusters daarheen!!! Daar heb ik echt heel veel zin in. Ik ben alleen nog niet helemaal uit over mijn outfit.
Na de lunch hadden we een dental outreach. We gingen naar een school om de kinderen te leren hoe ze hun tanden moesten poetsen. Toen we de school binnen liepen leek het wel alsof we een stel popsterren waren. De kinderen gilden echt keihard en wilden ons allemaal gedag zeggen en aanraken. Dat voelt toch wel apart, maar ook wel leuk. Wij hadden een liedje gemaakt over hoe ze hun tanden moesten poetsen en dat hebben we hen geprobeerd te leren. Daarna deelden we tandenborstels en tandpasta uit. De kinderen luisteren allemaal echt heel goed naar ons!

Alles gaat dus helemaal goed hier! Nog maar een weekje in dit gastgezin en dan ga ik naar mijn volgende placement. Aan de ene kant wel heel jammer want de mensen zijn hier erg leuk maar aan de andere kant heb ik het ziekenhuis nu wel een beetje gezien.
Ik merk zeker dat ik al aardig gewend ben aan de Nepalese gang van zaken. Elke ochtend rond 6u opstaan, met de tuktuk (op elkaar gepropt) naar het ziekenhuis, het eeuwige getoeter, koeien op de weg en buffels tegenover m'n huis, eten met alleen een lepel en natuurlijk de koude douche (al heb ik sinds gister warm water!!!). Daar kijk ik allemaal niet raar meer van op en ik geniet heel erg van de leefstijl hier. Ik ben benieuwd wat de verschillen zullen zijn tussen het leven hier en mijn nieuwe placement.